brownsberg

Hallo allemaal,

Zoals jullie gelezen zullen hebben, hebben Nicole en Mirella vorige week Suriname verlaten en zijn we op het moment nog maar met z'n drieeen over. Woensdag en donderdag zijn Sandra en ik op tocht gegaan naar Brownsberg. Dit was een hele mooie maar ook hele vermoeiende reis. Met als gevolg dat ik twee dagen verging van de spierpijn en geen stap meer kon zetten.
De tocht was er een met hele verschillende ervaringen. Ten eerste vertrokken we met de verkeerde bus mee naar Gunchi halverwege werden sandra en ik gedropt bij een klein dorpje waar we opgehaald zouden worden door de goede bus. Gelukkig zijn we opgehaald waar we heel blij mee waren aangezien de Surinaamse mentaliteit daarin nogal anders is dan bij ons. De hele weg tot aan het dorpje was heel rustig verlopen. Toen we eenmaal overstapten in de andere bus (jeep) werd de rit een stuk heftiger. Onze chauffeur had namelijk begrepen dat Sandra en ik het avontuur zochten. Na ongeveer drie kwartier in de jeep te hebben gezeten stapten we lijkbleek uit en moesten we ongeveer een uur bijkomen van de tocht. nog bij aan het komen kregen we ook nog te horen dat de geusthouse waar we zouden slapen overboekt was en dat ze alleen nog hangmatten hadden om in te slapen. Eenmaal bijgekomen vertrokken we het regenwoud in om een stevige wandeling te maken, niet wetend dat het een uur later gigantisch zou gaan regenen en onweren. Tot aan de eerste waterval (de leoval) was het droog geweest en ging de wandeling uitstekend, ook met onze gladde gympies. toen we eenmaal onze tocht gingen vervolgen begon het zachtjes te regenen. De grond werd steeds gladder en onze billen steeds blauwer van het vallen. Naarmate onze tocht vorderde begon het steeds harder te regenen. Uiteindelijk was het de moeite waard, want wie heeft er nou ooit in het regenwoud in Suriname met vier negers onder een waterval gestaan. WIJ DUS!!
Een hele ervaring dus. De weg terug naar de guesthouse was het ergste. Door de lange heenweg hadden we onze spieren al flink belast en waren we helemaal op om aan de terugweg te beginnen. Toch doorgezet maar wel met veel pijn aan de spiertjes. Het enige waar we nog zin in hadden was een lekker warme douche en een lekker warm bed. Wat we geen van beide hadden. er was alleen een ijskoude douche en een ijskoude hangmat. Natuurlijk nog veel meer meegemaakt maar dat horen jullie in Nederland.